یکم. نمی‌دانم چه بر سرِ ما -مردم- آمده که تیکه انداختن و زخمِ زبان زدن و لیچار بار کردن، کسب و کارِ این روزهای برخی از ما شده و مردم را از نیشِ زبانِ خودمان در اَمان نمی‌گذاریم...غافل از این که پروردگار، یک یکِ ما را زنهار داده که «واااااای بر هر عیب جویِ طعنه زننده!».

دوم. «این جماعت، مگر کار و زندگی ندارند؟»... «بی‌چاره‌ها تفریح ندارند و با راهپیمایی در جاده‌ها خودشان را سرگرم می‌کنند.»... این‌ها گوشه‌ای از اظهارنظرها و دیدگاه‌های شماری از ما – جماعتِ شهرنشینِ روشنفکرمآب و مدعیِ فهم و شعور- است، وقتی انبوهِ زائرهای پیاده را در جاده‌ها می‌بینیم و چون نمی‌توانیم «بفهمیم شان»، بی‌درنگ برچسبِ «پوپولیسم» و انگِ «توده وار بودن» را از جیب درمی آوریم و بر هموطنان خودمان می‌چسبانیم... م. وای بر ما!

سوم. این روزها که به روزهای آخرِ ماهِ صفر و وفات اندوهناکِ پیامبر خاتم (صل الله علیه و آله و سلم) و شهادتِ حضرت رضا(علیه السلام) نزدیک و نزدیک‌تر می‌شویم، زائرانِ دلداده با پایِ پیاده از شهر و روستاهای درون و بیرونِ استان، روانه مشهد می‌شوند تا یک سنتِ معنویِ سالانه را برپا دارند. زائرانِ پیاده، روزانه میانگین ۳۰ تا ۴۰ کیلومتر راه می‌روند و شب‌ها در استراحتگاه‌های مسیر، بیتوته می‌کنند.

چهارم. جاده قوچان، جاده نیشابور و جاده سرخس، سه مسیرِ اصلیِ ورودِ زائران پیاده‌اند. شماری از زائرانِ افغانستانی و پاکستانی هم در زمره زائران پیاده «آقا» هستند. در دهه آخر صفر پارسال، مشهد میزبان بیش از سه میلیون زائر بود.

پنجم. سیدجواد حسینی، سرپرستِ معاونتِ هماهنگی و مدیریت امور زائران استانداری خراسان رضوی می‌گوید: «پارسال ۲۳۰۰ کاروان پیاده وارد مشهد شدند و پیش‌بینی می‌شود ورود زائران پیاده به مشهد، امسال ۳۰ درصد افزایش یابد.»

ششم. «پیش‌بینی می‌شود در دهه پایانی صفر ۴۰۰ هزار زائر پیاده وارد مشهد مقدس شوند.»... این را حمید موسوی، مدیر دفتر فرهنگی زائران استانداری خراسان رضوی به خبرنگاران گفته است. (تسنیم).

حسین رضایی، سخنگوی جمعیت خدمتگزار زائران پیاده امام رضا(ع) هم می‌گوید: ۲۵ درصد زائرانِ پیاده از بانوان هستند. (ایرنا).

هفتم. در سال‌های اخیر، شاهد بودیم در برخی ایستگاه‌های صلواتی (برای نمونه در جاده سرخس)، برادران و خواهران اهل سنت، نذورات تقدیم می‌کردند. فراموش نکنیم، راهپیماییِ ۱۰ روزِ آخرِ ماهِ صفر، تنها به شیعیان اختصاص ندارد. هم در میانِ زائرانِ پیاده و هم در نزدِ مردمِ کمک رسان به کاروان‌های پیاده، برادران و خواهران اهل سنت نیز دیده می‌شوند که حب و دوستیِ اهل بیت(علیهم السلام) را در دل دارند... همین که شیعه و سنی در برپایی و ادای یک سنتِ دینی، در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند، به همان اندازه که حال و روزِ برخی را «بد» می‌کند، آیا برای بسیاری دیگر، دربردارنده پیامِ امید و سببِ «حالِ خوش» نیست؟

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/